Mijn naam is Peter en ik wil graag iets vertellen over mijn periode bij DAM! In december 2024 kwam ik vanuit de dagbehandeling bij DAM langs om eens te kletsen of het eventueel mogelijk was om bij hen aan de slag te gaan. Voordat ik vertel over mijn ervaring en hoe ik nu naar de toekomst kijk wil ik eerst kort iets delen over mijn situatie voorafgaand. Ik kwam uit een nogal kwetsbare positie. Na een contract die afliep en meerdere afwijzingen gehad te hebben zakte de moed in mijn schoenen en raakte ik depressief en angstig. Iets wat mij in het verleden al een keer eerder was overkomen. Omdat het op een gegeven moment zo erg werd heb ik een tijdje bij mijn ouders gewoond. Na een hoop kleine stapjes lukte het me om steeds meer te durven en uit mijn dal te klimmen. Uiteindelijk had ik genoeg stabiliteit opgebouwd bij de dagbehandeling dat ik een nieuwe stap aandurfde, met als doel betaald werk.
Omdat ik meer dan 10 jaar gewerkt had als DTP’er en als grafisch vormgever wilde ik kijken of ik weer in een dergelijke functie aan het werk kon gaan. Zo vertelde mijn behandelaar op de dagbehandeling me over DAM. Ik had er nog niet eerder van gehoord, maar ik was wel nieuwsgierig.
De eerste ontmoeting was voor mij nog erg aftasten. Je moet je voorstellen dat mijn zelfvertrouwen nogal laag was en ik niet wist of ik een geschikte kandidaat zou zijn. Gelukkig hadden ze wel plek voor me en kon ik een aantal dagen in de week aan de slag. Zo kon ik langzaam meehelpen met wat opdrachten en konden de begeleiders kijken bij welke projecten ze mijn vaardigheden konden gebruiken. Maar je kon altijd wel ergens meedraaien.
Ik merkte al na een paar weken dat ik me er beter van ging voelen naar de studio te gaan. Je bent niet meer zo bezig met je klachten, je krijgt weer wat eigenwaarde doordat je je nuttig kunt maken. En je bouwt weer wat routine op. En niet te vergeten dat je ook weer nieuwe mensen leert kennen. Je komt weer onder de mensen. Al deze factoren zijn ontzettend belangrijk geweest om mij beter te laten voelen. Al vrij snel kon ik mijn dagen uitbreiden en kon ik met steeds meer projecten meedraaien. Waardoor ik me steeds meer onderdeel van het team ging voelen. Voor de projecten werkte ik veel met Wouter, die mij ontwerpopdrachten gaf en me aanstuurde waar nodig. Dat de opdrachten voor bestaande klanten waren, gaf mij extra motivatie om goed werk te leveren. De begeleiders zorgden voor een positieve sfeer en waren regelmatig complimenteus. Waar ik erg blij mee was, omdat het nogal een verschil maakt in het opbouwen van je zelfvertrouwen.
Na een half jaar was ik er klaar voor om weer te solliciteren. Het kostte me uiteindelijk twee sollicitaties om een plek te vinden. Het heeft nog even geduurd om aan de slag te gaan. Omdat de werkgever wilde dat ik voordat ik in vaste dienst kwam een proefperiode zou doorlopen. Deze periode is nu eindelijk voorbij en vanaf september begin ik in loondienst en dus betaald bij mijn nieuwe werkgever.
Het gaat nu gelukkig een stuk beter met me en ik kijk weer met meer perspectief naar de toekomst. Ik ben nog niet klachtenvrij en ik weet ook niet wat de toekomst mij gaat brengen. Ik zal mijn kwetsbaarheden behouden en daar zal ik rekening mee moeten houden. Maar ik heb mezelf wel uit een dal gewerkt, met karakter, doorzettingsvermogen en veel steun van anderen. En dus ook van DAM.
Als je twijfels hebt, als je niet helemaal weet of DAM een geschikte plek voor je is, dan zou ik willen zeggen, probeer het uit. De eerste stap is het moeilijkst. Als je in beweging blijft, als je op nieuwe plekken komt, ontstaat er altijd ruimte voor iets nieuws.
